Hayvancılık sektöründe yem/besleme, sorun alanlarının başında olagelmiştir. Gelecekte de yeni bakış açıları ile çözüm arayışlarının zorlanacağı bir alan olacaktır.
Çiftlik hayvanlarının enerji, protein, mineraller ve vitaminlere ilişkin beslenme ihtiyaçları uzun zamandır bilinmektedir ve bunlar son yıllarda geliştirilmiştir. Farklı ülkelerde, geviş getiren ve geviş getirmeyen hayvanlara yönelik çeşitli ihtiyaç belirleme sistemleri mevcuttur; bu sistemler, başlangıçta farklı yemlerin, alındıktan sonra hayvanlar için besinsel ve üretken sonuçlarını değerlendirmek üzere tasarlanmıştır. Bununla birlikte, sindirim dinamikleri ile ilgili dikkate değer miktarda çalışma mevcuttur. Yem tüketimi ve hayvan performansı artık birçok hayvan türünde yüksek doğrulukla tahmin edilebilmektedir.
Hayvan büyümesi, vücut kompozisyonu, yem gereksinimleri, hayvandan kaynaklanan atık ürünler ve üretim maliyetlerinin sağlam tahminine ilişkin geniş bir çalışma gündemi hâlâ devam etmektedir. Bu tür çalışmalar, hayvancılık üretiminin verimliliğinin artırılmasına ve tüketicilerin beklentileri ile düzenleyici otoritelerin taleplerinin karşılanması ve uzlaşmaları konusunda “uzun ince bir yol” olacak gibi görünüyor. Genomik, DNA'dan RNA'ya genetik bilgi aktarımı (transkriptomik), bir organizma veya sistem tarafından üretilen veya modifiye edilen proteinlerin (proteomik) ve metabolitleri, küçük moleküllü substratları, ara ürünleri ve hücre metabolizması ürünlerini içeren kimyasal süreçlerin bilimsel çalışması (metabolomikteki) ilerlemeler, hayvan beslenmesi alanına, büyüme ve gelişme ile ilgili tahminlere katkıda bulunmaya devam edecektir. Bu çalışmalar sonucu elde edilen “metabolik profil testi” süt sığırlarının beslenme durumu hakkında bilgi veren ve metabolizma hastalıklarının tanısını sağlar.
Bilimdeki ilerlemeler, hayvan beslenmesi alanına ve büyüme ve gelişmeye ilişkin tahminlere katkıda bulunmaya devam edecektir. Hayvan beslenmesinde yer alan süreçlerin daha iyi anlaşılması, düşük üreme performansıyla ilişkili olanlar gibi yüksek hayvan performansı düzeylerinde işleyen bazı dengelerin daha iyi yönetilmesine de katkıda bulunabilir.
Hayvan besleme biliminin anlaşılması genişlemeye ve gelişmeye devam ederken, dünyadaki çiftlik hayvanlarının çoğu, özellikle de gelişmekte olan birçok ülkede kırsal ve yaygın karma sistemlerde yaşayan geviş getiren hayvanlar, kalıcı veya mevsimsel beslenme stresinde bulunmaktadır. Kötü beslenme, özellikle küçük çiftçi sistemlerinde en önemli üretim kısıtlamalarından biridir. Ekilen yem bitkileri, yem muhafazası, çok amaçlı bitkilerin kullanımı, lifli mahsul kalıntıları ve stratejik takviye çalışmaları da dâhil olmak üzere, yem kaynaklarının kalitesini ve kullanılabilirliğini iyileştirmek için pek çok araştırma yapılmıştır. Ayrıca, plantasyon bitkileri ve çeşitli endüstriyel (etanol dâhil) yan ürünler gibi alternatif protein ve enerji kaynakları sağlamak için çeşitli kaynaklardan elde edilen yeni yemlerin kullanılmasına yönelik beklentiler de vardır. Bu tür beslemelerin potansiyeli büyük ölçüde bilinmemektedir. Dünyanın birçok yerinde karma (ziraat-hayvancılık) sistemlerinin yaygınlığı göz önüne alındığında, mahsullerin ve hayvancılığın bu tür sistemlere daha yakın entegrasyonu, artan üretkenliğe ve artan toprak verimliliğinin artmasına yol açabilir. Bu tür sistemlerde, küçük çiftçiler mahsulleri gıda ve yem amaçlı kullanır. Mısır, sorgum, darı ve yerfıstığı gibi mahsullerdeki veriminin yanı sıra kalitesini de hedef alan mahsul yetiştirme programları artık iyice yerleşmiştir.
Çeşitli antinutrisyonel faktörler (hayvanlar veya insanlar tarafından tüketildikleri zaman oldukça zararlı veya ölümcül sonuçlar doğurabilen bitkiler) ile ilişkili sorunların bazılarını ele almak için önemli çalışmalar yapılıyor. Bunlar arasında ağaç ve çalı türü materyallerinin tanen içeriğini azaltmaya yönelik yöntemler, geviş getiren hayvanların beslenmesinde yararlı olabilecek esansiyel yağların eklenmesi ve hayvancılık performansı üzerinde yararlı etkilere yol açabilecek enzimler gibi diğer katkı maddelerinin kullanımı yer almaktadır. Enzimler domuz ve kümes hayvanları yemlerine geniş çapta eklenmektedir ve bunlar yem dönüştürme verimliliğinde önemli kazanımlara katkıda bulunmuştur.
Geleceğe dair beklentiler nelerdir? Gelişmekte olan ülkelerdeki karma küçük çiftçi sistemleri, gelişmiş dünyadaki yüksek girdili sistemlerin araçları kullanılarak bunların yoğunlaşacağı yerler olabilir. Bu niteliğin yoğunlaşmasının mümkün olmayacağı durumlarda, yerel olarak kabul edilebilir ve mevcut olana dayalı olarak beslenme kısıtlamalarının ele alınabileceği birçok yol vardır. Tropikal geviş getiren hayvanların beslenmesi için potansiyel olarak geniş etkileri olabilecek ek araştırmalar için yüksek öncelikli alanlardan lignoselülozun parçalanmasına yönelik çalışmalar sürmektedir. Genetik yapısı düzenlenen rumen mikro organizmaları (rumenin mikrobiyal genomiği) üzerinde yapılan çalışmalarla halen “yem” olarak değerlendirilemeyen bitkilerin de değerlendirilmesi alternatiflerini “zorlayan” araştırmalar yapılmaktadır. Aynı zamanda bitkilerin genomiği üzerinde yapılabilecek düzenlemelerle parçalanmaları ve sindirilebilmelerinin ne kadar arttırılabileceği yollarını arayan araştırmalar bulunmaktadır.
Gelişmekte olan dünyada geniş mera sistemlerinde göçebe sistemlerin karşılaştığı beslenme kısıtlamalarına değinmek son derece zordur. Yarı kurak ve kurak alanlarda hayvancılık verimliliğini artırma potansiyeli mevcut olsa da, muhtemelen en uygun çözümler, yeni teknoloji yerine halihazırda bilinenlerin entegre uygulanmasını gerektirir. Bu, örneğin çobanların sürü büyüklüğü, yem mevcudiyeti ve yağış miktarı arasındaki karmaşık etkileşimleri daha iyi yönetebilmesi için erken uyarı sistemlerinden ve kuraklık tahmininden gelen bilgilerin yayılmasını içerebilir.
Gelişmiş dünyada hayvan beslemenin geleceğini çeşitli faktörler şekillendirecek. Öncelikle, hayvancılıkta verimliliğin artırılmasına yönelik arayışların devam etmesidir. Hayvancılık yapanların gelir marjları muhtemelen değişken kalacak ve enerji fiyatlarındaki değişikliklerden büyük ölçüde etkilenmeye devam edecektir. Yem dönüşüm verimliliğinin artırılması, hayvancılık üretimini karlı tutmanın bir yoludur. Gıdadaki mikrobiyolojik tehlikeler ve kalıntılar da dâhil olmak üzere, hayvan üretiminde antibiyotik kullanımına ilişkin endişeler gibi halk sağlığı sorunları giderek daha önemli hale gelecektir. Dünya Sağlık Örgütü, 1997 yılında hayvancılıkta tedavi edici olmayan tüm tıbbi antibiyotik kullanımının durdurulmasını tavsiye etmiş ve büyüme teşvik edici maddeler gibi diğer tedavi edici olmayan tedavilerin aşamalı olarak durdurulmasını ve sıkı düzenleme yapılmasını önermiştir; ancak pek çok ülkede bunu sağlayacak kontrol programları mevcut değildir. Büyümeyi teşvik eden tüm antibiyotikler 2006 yılında Avrupa Birliği'nde (AB) yasaklandı, ancak tüm ülkeler AB ile aynı seçimi yapmadı. Benzer şekilde, AB ayrıca hayvancılıkta hormon kullanımını da yasaklasa da bazı hormonlar özellikle sığır ve domuzlarda yem dönüşüm verimliliğini arttırma amaçlı dünyanın birçok yerinde kullanılmaktadır. Gıda tedarik zincirinin küreselleşmesi, gıda güvenliği ve kalitesi konusunda tüketicilerin endişelerini artırmaya devam edecek.
Hayvancılıkta beslenmeyi etkileyecek bir diğer temel faktör, sera gazı emisyonlarını azaltma zorlamalarıdır. İyileştirilmiş besleme uygulamaları (konsantre yem miktarının arttırılması veya mera kalitesinin iyileştirilmesi gibi), yem alımının kilogramı başına veya ürünün kilogramı başına metan emisyonlarını azaltabilir, ancak üretim arttıkça azalma düşer. Bazı antibiyotikler, metanojenik bakterileri inhibe eden bileşikler, maya kültürü gibi probiyotikler ve metan oluşumunu azaltabilen fumarat veya malat gibi propiyonat öncüleri dahil olmak üzere, metan emisyonlarını azaltmak için birçok spesifik ajan ve diyet katkı maddesi önerilmiştir. Bu çeşitli ajanların ve katkı maddelerinin pratik kullanıma uygun olup olmadığı ve bunların sera gazı azaltılması üzerindeki nihai etkilerinin neler olabileceği daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyan alanlardır.
Hayvan beslemede yem olarak kullanılması ilgili olarak; şaşırtıcı, bazılarının ümit, bazılarının belki de endişe verici olarak değerlendirebileceği protein ve enerji konularında sunulacak alternatif kaynaklar konusundaki gelişmelere ve sürprizlere hazır olmak gerekir.
